Inmiddels heeft de farmaceutische industrie een ander verdienmodel ontdekt, dat nog lucratiever is: De markt van diermedicatie. En dan met name de markt van teken- en vlooienmiddelen en ontwormmiddelen. De eisen voor wetenschappelijke onderzoeken om voor deze middelen marktauthorisatie (goedkeuring) te verkrijgen voor de Europese markt zijn nog vele malen minder streng dan die voor humane medicatie. De werkwijzen die Peter Götsche in zijn boek beschrijft, lijken ook hier weer op grote schaal te worden toegepast.
En zo zijn de afgelopen jaren giftige teken- en vlooienmiddelen als Bravecto, Nexgard, Simparica, Credelio, Easecto (enz. enz.) op de markt gebracht, waarvan de onderzoeken (laboratoriumproeven op dieren) door de fabrikant zelf zijn verricht. De testen zijn uitgevoerd op ratten, honden en katten, zonder dat daar een zorgvuldige controle op kon worden uitgevoerd door een onafhankelijke derde partij. Ook hier keurt de slager dus weer zijn eigen vlees. Deze eigen onderzoeken worden ingediend bij het Europees Medicijnen Agentschap (EMA), en hebben geleid tot toelating van diverse van deze (omstreden) middelen. Op zich al dubieus dat deze middelen als “medicatie” worden geregistreerd, terwijl ze in feite niets meer zijn dan een giftig bestrijdingsmiddel.

Veel serieuze bijwerkingen
Van bovengenoemde middelen, die verschillende gifstoffen bevatten uit de groep van zgn. “isoxazolen derivaten”, zijn inmiddels een zeer groot aantal meldingen bekend van honden en katten die epileptische aanvallen kregen na toediening. De Amerikaanse FDA (Food & Drug Administration) heeft over de middelen met deze gifstoffen zelfs een waarschuwing uit laten gaan.
Ook vele andere ernstige bijwerkingen worden gerapporteerd, waarbij ook regelmatig het overlijden van het geliefde huisdier wordt gemeld bij de autoriteiten. Desondanks wordt door veel dierenartsen structureel de onveiligheid van deze middelen ontkend, terwijl er in zulke gevallen dikwijls geen andere verklaring voor het overlijden van de hond of kat wordt gevonden. Is dit beroepsblindheid? Doelbewust verzwijgen? Financieel belang?
Feit is dat diverse farmaceutische bedrijven zeer nauw betrokken zijn bij de opleiding van dierenartsen, en dat er dus een zeer nauwe relatie bestaat met de beroepsgroep. Iets dat bij humane medicatie in die mate al lang niet meer is toegestaan. Ook vindt er een flinke lobby plaats bij de politiek, want dat is per slot van rekening de plek waar de regels worden gemaakt.

Negatieve ervaringen delen